এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬১
দ্বিতীয় সৰ্গ।
খৰ, খৰতৰ বেগে চলাইলা বথ
কশাঘাতি অষ্ট অশ্ব অগ্নিৰ-আঙ্গনি
অৰি অভিমুখে। ভ্ৰাতৃশোক নিৰগত
অক্ষবাৰি বাৰি, শোক কোপে পৰিণতি,
উত্তৰিলা বন্দোবীৰ ৰাঘবে সম্বোধি,
“শুনিছোঁ, দুৰ্ম্মতি! তোৰ ৰামচন্দ্ৰ নাম,
জন্ম সূৰ্যকুলে। সদা ৰক্ষোহিংসা কৰা।
(মুনি বাক্যে), ধৰ্ম্ম তোৰ। মুনি সঙ্গে থাকি
ভুলিলি মুনিৰ মন্ত্ৰে; মুনিৰ আকাৰ
ধৰিলি; সলালি নৃপ নন্দনৰ ৰূপ;
—কুমাৰণী ধৃত পোক কুমাৰণী বাঁহে
সলায় যিৰূপে ৰূপ, শুনি গুঞ্জৰণ।
মন্ত্ৰ সদা—মুনিবেশে ফুৰ বনে বনে।
দুৰবল দৰ্ব্বদল দলি মিথিলাত,
বাঢ়িল সাহস তোৰ। ভগ্নী শূৰ্পনখী
আদৰৰ ৰাক্ষসৰ; কৰিলি লাঞ্ছনা।
অবলা, বনে দুষ্ট পাইয়া অকলা;
কাটিলি নাসিকা কৰ্ণ; নাভাবিলি মনে
দণ্ডকে কৰে যে বাস দণ্ড বিধানক।
অগ্নি-আঙ্গনি—জুইৰ আঙ্গনিৰ নিচিনা অৰ্থাৎ তেজী
পৰিণতি—পৰিণত কৰি।
