এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
দ্বিতীয় সৰ্গ
ভূপতিত নৰবৰ দাসীৰ শ্বশুৰ।
নিলে ৰাজ্যৰ কাঢ়ি, তথাপি কৈকেয়ী
কাকোদৰী সম ক্ৰুড়া, নুহিলে সন্তুষ্টা;
বনবাসে দিলে খেদি চীৰ-পৰিধানে
তোমাক হে আৰ্য্যমণি। নৃপসুত হুয়া
কাননে ভিখাৰী এবে; ফলমূলাশনে
ভূতল-শয়নে,—হায় হৃদি ফাটি যায়—,
সামান্য তপস্বী হেন যাপিছা জীবন!
এতেক কৰিয়া বিধি তুষ্ট নুহুইলা,
খেদে বন থাকি এবে ঘটাইয়া বাদ
ৰক্ষসঙ্গে। কুক্ষণত আসিয়া ৰাক্ষসী
শূৰ্পনখা, দিলে দেখা; নাসিকা শ্ৰৱণ
কুক্ষণে লক্ষ্মণ বীৰ ছেদিলে চণ্ডাৰ।
আসিল দ্বিসপ্ত সংখ্যা দৃপ্ত নিশাচৰ
ক্ৰোধে গৰ্জ্জি, কালি মাত্ৰ; পুনৰ উৎপাত
ঘটায় বিধাতা আজি কিনো নিদাৰুণ,
আসিছে অশ্ৰপ দল অৰণ্য আৰাৱি।
নাই কাৰ্য্য সমৰত; চলিও এৰিয়া
ৰাক্ষস সঙ্কুল বন। আমাত বিমুখ
কাকোদৰী—সৰ্পিনী। চীৰ-পৰিধান—বাকল পৰিধান।
দৃপ্ত—উদ্ধত। অশ্ৰপ—ৰাক্ষস।
