এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৯
দ্বিতীয় সৰ্গ।
কিম্বা খৰতৰগতি-ভীমাস্ৰাতস্বতী।
গিৰিবৰ দেহ হন্তে পড়িলে বাগৰি,
উঠয় কল্লোল যথা অতল গহ্বৰে।
দূৰ থাকি সেনা বোল পশিল আসিয়া
তাড়কা-সূদন কৰ্ণে পঞ্চবটী বনে।
সুমিত্ৰা-নয়নাঞ্জনে, পিনাক-ভঞ্জন
ৰাঘব কহিলা, “ভাই শুনা কোলাহল;
আসিছে ৰাক্ষসগণ কৰিয়া নিনাদ,
বিবাদিবে মোৰ সনে। এই শুনা, বীৰ,
বাজিছে অসংখ্য শঙ্খ শিঙ্গা ভীমস্বনে
সঘনে সুদূৰ বনে। ৰুষিছে অন্তৰে।
শত্ৰুদল আজি, শূৰ্পনখা অপমানে,
আৰু চতুৰ্দ্দশ ৰক্ষসেনাৰ পতনে।
পড়িয়াছে ঘৃতাহুতি ৰিপু-ক্ৰোধানলে;
জ্বলিছে ক্ৰোধাগ্নি-শিখা; অনিৰ্ব্বেয় শিখা
বিনা ঘোৰ শৰজাল-জল বৰষণে;
অনিবাৰ্য্য যুদ্ধ আজি পঞ্চবটীবনে।
বিকট গৰ্জ্জন শুনি বিকট সেনাৰ,
বিকট মূৰতি দেখি, ডৰিব মৈথিলী
কুমলী। বলীন্দ্ৰ-ৰুদ্ৰ। চন্দ্ৰকুল-বালা
তাড়কা সুদন—তাড়কা ৰাক্ষসীক বধকাৰী, অৰ্থাৎ ৰাম।
পিনাক ভঞ্জন—শিবধনু ভঙ্গকাৰী।
৪
