পৃষ্ঠা:সীতা-হৰণ কাব্য.djvu/৩৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দ্বিতীয় সৰ্গ
(যুদ্ধ)

 দণ্ডক ৰাক্ষস-বন। নিশাচৰ কুল
বাঢ়িল বহুল; স্থান কনক লঙ্কাত
হল অপ্ৰতুল; লঙ্কা লঙ্কা-সিন্ধুকুল
পূৰ্ণ নিশাচৰে; দেখি নিশাচৰনাথ
ৰাৱণ, পাছিলা খৰ দূষণ দুজন
ৰক্ষ সেনাপতি, বহু ৰক্ষ-অনীকিনী
লইয়া কৰিবে বাস দগুক কাননে।
লঙ্কেশ আদেশ পাই লইয়া কটক
অগণ্য, দূষণ খৰ দ্বি বীৰ-কুঞ্জৰ।
কৰিলা বসতি বনে। সেহি দিন থাকি
হইলা দণ্ডকাৰণ্য দৰ্ব্বোপনিবেশ।
যি-বন, তপস্বী মুনি ঋষিৰ আশ্ৰমে
ছিলে পূৰ্ণ; নিষ্কণ্টকে নিৰাতঙ্কে যথা
কৰিছিলে যোগ যাগ তৰ্পণাদি সবে।


 লঙ্কা-সিন্ধুকুল—লঙ্কাৰ সমুদ্ৰৰ পাৰ।
 অনীকিনী—সেনা। দৰ্ব্ব—ৰাক্ষস