এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০
সীতাহৰণ-কাব্য
(ধৰিয়া কামুক কাম কুসুম-কাৰ্ম্মুক
পঞ্চশৰ বৰষণে কৰিছে কামুকী),
শূর্পনখা লয়লাসে ৰামানুজ পাশে;
কহিলা সম্বােধি শূৰে সুহাসি বদনে,
“বন্দোঁ অৰিন্দম তব পদ-অৰবিন্দে
কুলাঙ্গনা আমি। আদেশিছে ৰঘুপতি
বৰিবে তােমাক পতি। অপত্নী হুইয়া
পাইছা কাননে ক্লেশ; সেবিবোঁ তােমাক
তবাগ্ৰজ-জায়া যথা সেবে তবাগ্ৰজে।
বৃথায় যৌবন তব,—পুষ্প-পৰিমল
বিজন বিপিনে যথা আদৰ বিহনে—,
যায় পত্ন্যাদৰ বিনে, হে ভূপ-কুমাৰ !
নােশােভে ইবেশ তব ; সুৰেন্দ্ৰ সমান
পাইবা, শূৰেন্দ্র, ভােগ ; গ্রহিও আমাক ;
বাঞ্ছিছোঁ তােমাক স্বামী, তৰুণী-তাৰণ!”
শুনি শূর্পনখা বােল, বুলিলা সৌমিত্রি,
“দাশৰথি পাস আমি; কি সুখ লভিবা
কামুক—যাৰ কাম ভাব অধিক। কাৰ্ম্মুক—ধনু।
ৰামানুজ—ৰামৰ ভাই, অর্থাৎ লক্ষণ।
অৰিন্দম—শত্রু দমনকাৰী। অৰবিন্দ—পদ্ম।
অগ্রজ—ককাই। জায়া—স্ত্ৰী।
সুৰেন্দ্ৰ—দেবৰাজ। শূৰেন্দ্ৰ—বীৰশ্রেষ্ঠ।
