এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৮
সীতাহৰণ-কাব্য
প্ৰকাশি ঈষদ হাসি উত্তৰিলা ঋষি,
“নাজানা, দেবেন্দ্ৰ! বাঘবেন্দ্ৰ পৰাক্ৰম;
পাহৰিছা কোন তেওঁ; সিহেতু সন্দেহ
তোমাৰ; বুলিছা বীৰে কোমল বালক।
নাজানা কি শচীপতি কোমলতা থাকি
কাঠিন্য উদ্ভুত হোৱে? বজ্ৰই প্ৰমাণ
তব হস্তস্থিত, যাৰ জনম অস্থিত।
তৰল সলিল হোৱে শক্ত শিলা সম;
জলময় মেঘ হয় কালান্তক কাল,
ভীষণ গৰ্জ্জন কৰে উগাৰে অনল।
শ্ৰীৰাম কোমল তেনে; কিন্তু যথাকালে
ধৰিব কেশৰী মুৰ্ত্তি; কোদণ্ড টঙ্কাৰে
কঁপাই জল স্থল গগণ মণ্ডল।
ৰবি মুখে ছায়া যথা, অগ্নি মুখে তৃণ,
ধ্বংস হব ৰাম কোপে ৰাৱণ ৰাৰণি।”
নাৰদে সম্বোধি উত্তৰিলা বিভাবসু,
“বিফল বচন প্ৰভু কৰিয়াছা ব্যয়;
নুহিছে প্ৰত্যয় মনে। হিমাদ্ৰি সদৃশ
অটল সি দশানন; দৰশনে বাৰ
ভীম মূৰ্ত্তি, ভেদি হৃদি প্ৰাণ বাহিৰায়;
পাবি কি নৰতনু ৰামচন্দ্ৰ বলে
অস্থিত—হাড়ৰপৰা। কোদণ্ড—ধনু। বিভাবসু—অগ্নি।
