পৃষ্ঠা:সিপুৰীৰ বাতৰি.djvu/৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৯)

  “ভয় পোৱাঁ বুলি জানি হে সমূলি
  নিবলৈ ইবেলি আহোঁ এই থলী;
আহিছোঁ তোমাৰ মই গুচাবলৈ শোক ।
জানিবা কামনা-শূন্য বুলি আজি মোক ।”

(১০)

  কৰিলোঁ প্ৰস্থান এৰি সেই থান;
  পুৰীৰ ব্যাখ্যান, কত কথা জান
দিলে মোক আগ্ৰহেৰে বাটত সুন্দৰী ।
বুজালে পুৰীৰ নানা দৃশ্য দয়া কৰি ।

(১১)

  যাওঁতে যাওঁতে, খোজ চলাওঁতে,
  খোজটি ওভতে, চলোঁ কোনো মতে;
“কোৱাঁ হে সুন্দৰী কিয় চলা নাই ভৰি ।
কিহবাই টানে মোক পিচ ফালে ধৰি !”

(১২)

  “একোটি নহয়, নাই একো ভয় ,
  ব’লাঁ আগলই, ব্যৱস্থিত হই;
পৃথিবীৰ প্ৰিয়জনে কৰিছে চিন্তন ।
সেয়ে পিচ ফালে কৰে জানা আকৰ্ষণ ।”