এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৬১)
লাহে লাহে কৰি বচন সুন্দৰী
বুলিলে সাদৰি, মনোমুদ্ধকাৰীঃ—
“তৱ সতী ভাৰ্য্যা আহি পালে এই থান।
যোৱাঁ মন্দিৰত হব তেওঁৰে দৰ্শন।
(৬২)
“দেখোঁ এটি চিত্ৰ আতিকৈ পবিত্ৰ,
অনিন্দ্য-চৰিত্ৰ, মোহন বিচিত্ৰ,
তোমাৰ মুখত খেলে কেনে সুখকৰী!
তাতেই পাইছোঁ তৱ ভাৰ্য্যাৰ বাতৰি।
(৬৩)
“মায়াৰ বন্ধন কৰিলোঁ ছেদন;
মুক্ত প্ৰাণ-মন হল এতিক্ষণ;
প্ৰবৃত্তিৰ শেষ-গাঁথি পৰিল সুলকি।
নাই হে মায়াৰ জানা লেশ মোৰ বাকি”।
(৬৪)
হৰিল বচন মুদিলোঁ নয়ন;
আদৰ-জ্ঞাপন প্ৰীতি-সম্ভাষণ,
একোটি নহল কৰা, নিদিলোঁ বিদায়!
নেদেখিলোঁ সুন্দৰীক চকু মেলি চাই!
