পৃষ্ঠা:সিপুৰীৰ বাতৰি.djvu/১২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
8
সিপুৰীৰ বাতৰি
 
(২৯)

 দেহাটি উলাহি,  বায়ুত আৰোহি,
 গলোঁ পুনু ভাহি, কত নো পালোঁ হি
নগৰ পৰ্ব্বত নদী অৰণ্য বিস্তৰ ।
ফুৰিলোঁ চৌদিশে মই ভাৰতবৰ্ষৰ ।

(৩০)

 তাৰ পাচে দেশ  ফুৰিলোঁ অশেষ—
 ৰীতি, ভাষা, বেশ   নিৰখি বিশেষ;
কৰিলোঁ গেটেই মই মহী-পৰ্য্যটন ।
অসম-ভুমিলৈ বাঢ়ে ক্ৰমে আকৰ্ষণ ।

(৩১)

 বহু কাল ফুৰি,  দেশে দেশে ঘূৰি,
 সৰগৰ পুৰী  পাবলই উৰি
গলোঁ গৈ মনত কত কথা জাৰি-চালি ।
সিপুৰীৰ নানা দৃশ্য চাবলই বুলি ।

(৩২)

 পালোঁ গৈ সিপুৰী;  পূৰ্ব্বৰ সুন্দৰী,
 পুনু দয়া কৰি,  আহিল কাষৰি ।
“তোমালৈ অপেক্ষি আছোঁ, বলাঁ দেখুৱাওঁ
পুৰীৰ বিচিত্ৰ দৃশ্য, নানা আও-ভাও ।