এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯০
সাহিত্য
“যেন ফুল প্ৰাণ হাবিত জনম
হাবিৰ বতাহে হাবিতে নাশে। ”
সভ্য প্ৰদেশত জনমাহেঁতেন
হ’লা হয় কেনে যশৰ ভূষণ;
কবি মহামতি, মই মূৰ্খ অতি,
নাজানোঁ কৰিব তোমাৰ পূজন;
কৰোঁ কবিতাৰে, দুৰবল সুৰে,
চকুৰ পানীৰে এবেলি তৰ্পণ।
কুলাচল নামে কাব্য কোন জনে
কৰিলে ৰচনা কৰোহোঁ তৰ্পণ।
কূৰ্ম্মৱলী পদ, আৰু চণ্ডী-পদ
ৰচিলে কোন নো কবি দুই জন;
চকুৰ পানীৰে তৰ্পোহোঁ এবাৰ,
দহিলে সুনাম শ্মশানে তোমাৰ।
ই অসভ্য দেশ মনুষ্যত্ব-লেশ
নাই একেবাৰে ভাৰত মাজে,
উলঙ্গ দেশৰ, কাম কি ধোবাৰ?
নোশাভে লোকক কাপোৰ-সাজে।
ঠিক অসমীয়া মানুহ নহয়,
অসম শ্মশান নোহে কোনে কয়?
⸻⸻
