এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৪
সাহিত্য-মুক্তাৱলী।
জনমৰ ভূমি মাতৃৰো জননী,
তাতোকে পবিত্ৰ আৰু তো নাই,
এনে স্বৰ্গ এৰি বঞ্চিত যিজন,
কি সান্ত্বনা কোনে দিব নো হায়!
পুৰুষৰ উপৰি পুৰুষৰ দেহ
যিখনি দেশৰ মাটিৰ দান।
সবাৰে মনত কত যুগ ধৰি
যিখনি দেশৰ অবাধ তান।
যিখনি দেশৰ অতিকে পবিত্ৰ
মাটি-পানী আনি শৰীৰ এই,
নিজৰ স্থিতিৰ সকলোৰে গুৰি
জন্মভূমি মোৰ জননী সেই।
যিখনি দেশৰ সকলোটি মিলি
স্বাগত সম্ভাষা কৰিলে মোক,
যিখনি দেশতে হয় তো এদিন
বিদায় কালতো মিলিব শোক।
আপোন সকলো আছে ভৰি তাত,
ধৰাত ক’তো যে পাবলৈ নাই;
তৃণ-তৰু-লতা, জীবজন্তুবোৰে
আপোন ভাবেৰে মৰমে চায়।
বিদেশত থাকি ৰাজ-প্ৰাসাদত
মনত পৰিলে কথাটি যাৰ,
