এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬২
সাহিত্য মুক্তাৱলী
অমৰাপুৰৰবাসী অমৰ-সঙ্গত
পাতিছা অনন্ত মহামেলা।
দুখ জীৰ্ণ জীৱনৰ সেয়ে শান্তি মোৰ,
তুমি আছা সুখ আনন্দত;
নহলে নোৱাৰোঁ ব’ব জীৱনৰ বোজা,
তুমি হীন শূন্য জগতত।
তুমি পূত পুষ্পৰেণু পৰম সুন্দৰ,
আছা গৈ আনন্দধামত;
এটি ক্ষুদ্ৰ চিৰদীপ্ত আনন্দ স্বৰূপ,
লীন হল চিন্ময় ৰূপত।
সকলোৱে অংশ আমি সেই স্বৰূপৰ
বাসনাত ভোগোঁ কৰ্ম্মফল;
সংসাৰ-মলিন প্ৰাণ আছে বহুদিন,
পাবলৈ আনন্দ বিমল।
দুদিনৰ এৰাএৰি মানব-দেহাৰ,
আত্মাৰ অনন্ত সংযোগ;
মিলন-সূতাৰে গঁথা যুগ-যুগান্তৰ
খন্তেকীয়া সংসাৰ-বিয়োগ।
সংসাৰ-দহনে মোৰ শুদ্ধ হোক প্ৰাণ,
প্ৰেমে মোৰ হিয়া আলোকিব,
ছিগি যাব জীৱনৰ সহস্ৰ বন্ধন,
মূৰ্ত্ত প্ৰেমে এন্ধাৰ নাশিব।
শ্ৰীনলিনীবালা দেবী
