এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬১
পুতলী
দিনৰ সকলো দুখ, অসীম বেদনা,
পাহৰিম স্মৃতিকণি লৈ।
গোট কৰি পাত-লতা সৰুসুৰাকৈ
সাজি থ’বা এটি পঁজা ঘৰ;
খন্তেকীয়া জীৱনৰ কৰ্ত্তব্য সামৰি
পাম গৈ তোমাৰ ওচৰ।
আঙ্গুলি-মূৰত তুমি দিন লেখি লেখি,
বাটলৈ একোবেলি চাবা;
সময় আহিলে মোৰ অচিনাকি বাট
তুমি আহি নিজে লৈ যাবা।
সকলোটি একেলগে মিলিম সি ঠাইত
ৰচি লৈ মিলন-মন্দিৰ;
তৃষিত আত্মাৰ হ’ব অনন্ত তৃপিতি,
শান্তি হ’ব তাপিত প্ৰাণৰ।
বৰ লোভনীয় মোৰ সেই ঠাইখনি,
জীৱনৰ শান্তি-নিকেতন,
মৰতৰ সুখ-স্বপ্ন, মিলন-নিজৰা,
সুচিৰ-বাঞ্ছিত সেই অমৃত-ভৱন।
(৪)
আলহী-ঘৰত তুমি ভুমুকিটি মাৰি,
জীৱনৰ খেলা সামৰিলা
১১
