পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৬৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৯
পুতলী

দেৱবালাগণে লয় কোলাত সাবটি
  মোহ গৈ লাৱণি মাতত।
পৰম-পিতাৰ চিৰ শান্তিৰ কোলাত
  তুমি পোন পাইছা নে স্থান?
ললিত কিন্নৰ-কণ্ঠে কৰা নে বন্দনা
  বিভুৰ আনন্দ-গুণ-গান?

(২)


পাঁচ বছৰতে তুমি সুৱলা কণ্ঠেৰে
  মুহি গ'লা এই জগতক,
যি কণ্ঠত মোহ গৈ অমৰাৱতীয়ে
  লৈ গ'ল সাদৰি তোমাক।
কৰিছা নন্দিত নে কি দেৱতাসমাজ
  মধুময় সঙ্গীত সুৰত?—
ফুলিছা নন্দন বন কবি সুশোভিত
  দেৱসঙ্গ লভিছা স্বৰ্গত।
চিৰ-বসন্তৰ সেই জ্যোতিৰ্ম্ময় দেশ
  আনন্দৰ পুণ্য তপোবন;
জৰা-মৃত্যু-দুখহীন শান্তিৰ আধাৰ,
  দেৱতাৰ অমৰা-ভৱন।
পাইছা নে শান্তি পোনা সেই ঠাইত গৈ,
  কিবা দুখ আছে নে মনত?