এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৭
সৌন্দৰ্যৰ ৰাণী
মোহে জগতক পূৰ্ণ চন্দ্ৰমাই,
তোমাৰে মুখৰ জেউতি ল’ই;
তোমাৰে হাঁহিটি মেঘৰ বুকত
জিলিকে লাজুকী বিজুলী হই।
তোমাৰে শ্যামল অঞ্চলে আৱৰি,
বিতৰে বিশ্বক স্নিগ্ধ ছায়া;
তোমাৰে স্পৰ্শত ফুলি শত ফুল
বিস্তাৰে তোমাৰে মোহিনী মায়া।
জিলিয়ে তোমাৰ নূপুৰৰ ধ্বনি
বিলাই বননি আকুল কৰে;
মাধবী লতাই ললিত লাহেৰে
তালে তালে তাৰ নাচোন ধৰে।
যিফালে দি চাওঁ, বিশ্বৰ বুকত
তোমাৰ বাহিৰে নেদেখোঁ আন;
সুন্দৰ ৰাজ্যৰ তুমি মহাৰাণী,
সকলো সৌন্দৰ্য্য তোমাৰে দান।
দণ্ডিনাথ কলিতা।
⸻⸻
