পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৬২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৪
সাহিত্য-মুক্তাবলী।

ৰোগশোক-তাপ-অপায় অদ্ভুত
 মানবী জীৱন জুৰি ধৰা।
(আমি) দুখ-বিননিৰ যত লামভাম,
কাটি মোকোলাম স্বৰগৰ পাম,
চকু-ৰোৱাকই এৰি থৈ যাম
—কল্যাণ-ৰদৰ কাঁচলি ভৰা।
আমি সৰু লৰা, আমি দেও লৰা,
আমি সৰু লৰা, আমি স্বৰ্গৰ তৰা,
আমি আনিছোঁ বাতৰি সুখ-ভৰা।

8


মানুহৰ যত হিংসা-বৈৰ-জেদ্‌
গুচাম যতনা সংস্কাৰৰ মেদ,
ভ্ৰাতৃ-ভেদাভেদ, জনমৰ খেদ—
 যাব এৰি এই বসুন্ধৰা।
“ছেই ছেই ছেই,” নেথাকিব দেই,
আহিব সকলো আপোনাৰ হই,
ভাই ভাই বুলি কাষ চাপি গই,
 প্ৰীতিৰ ৰচিব ৰহ্‌-ঘৰা।
আমি সৰু লৰা, আমি দেও লৰা,
আমি সৰু লৰা, আমি স্বৰ্গৰ তৰা,
আমি আনিছোঁ অমৃতৰ একো ধাৰা।