পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৬১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৩
সৰু লৰাৰ গীত


(আমি) নামিছোঁ পৃথিবী   ত্ৰিদিবৰ কবি;
 মৰ্ত্ত্যত উদ্দাম   সৌন্দৰ্য্যৰ ৰবি,
 স্বৰ্গীয ৰহণে ৰঞ্জি ধৰা।
 আমি   সৰু লৰা,   আমি দেও লৰা,
 আমি   সৰু লৰা,   আমি স্বৰ্গৰ তৰা,
 আমি   নামিছোঁ পৃথিবী স্বৰ্গৰ পৰা।

আমি সকলোেটি   স্বৰগৰ জ্যোতি;
প্ৰকাশি পৃথিবী   যাম উটি উটি,
মোহ অবিদ্যাৰ   টুটাম শকতি,—
 নাথাকিব তাৰ ঢাকনী-ভৰা।
ত্ৰিদশ লোকৰ   জ্ঞানৰ পোহৰ
মেলি নিলগাম   তিমিৰ মোহৰ,—
জগৎ সত্যৰ   চাপিব ওচৰ,
 দেখিব দলৰ উচ্চ চূড়া।
আমি সৰু লৰা,   আমি দেও লৰা,
আমি সৰু লৰা,   আমি স্বৰ্গৰ তৰা,
আমি পোহৰাব লাগে বসুন্ধৰা।

(আমি) আহিছোঁ নিযুত স্বৰগৰ দূত;—
এতিযাও হেনে বইছে বহুত