পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৫৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৯
তৰ্পণ

১০। কোনে আনি পাৰিজাত-মালা
 জননীক দিবহি সাদৰে?
 কাক আজি “মোৰ পুত্ৰ” বুলি
 জগতক ক’ব উলাহেৰে?

১১। অসমৰ অতীত গৌৰৱ
 কোনে আজি দিব সোঁৱৰাই।
 অসমৰ অন্ধ অমানিশা
 কেনে হায়! দিব পোহৰাই?

১২। বন্ধ হল মন্দিৰ-দুৱাৰ
 কোনে হায়! পূৰাব আসন?
 ষোড়শোপচাৰ কোনে লই
 কৰিবহি পূজা আয়োজন?

১৩। শেষ হ’ল সামবেদ-গান;
 লয় পালে মধুৰ ঝঙ্কাৰ;
 মাৰ গ'ল অসম জেউতি,
 নামে ধীৰে ঘোৰ অন্ধকাৰ।

১৪। বিষাদৰ কালিমা ৰেখাই
 ঢাকিলেহি হৃদয়-আকাশ;
 শোকে দুখে সৱে ম্ৰিয়মাণ,
 শুনো মাথোঁ গভীৰ নিশ্বাস।