এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৬
সাহিত্য-মুক্তাৱলী।
অজৰ অমৰ মই, আছোঁ চিৰকাল,
আছিলোও আগৰ পৰাই;
নহওঁ নতুন একো, নেযাওঁ ক’ল’কো,
ইয়াতেই থাকিম সদায়।
কেতিয়াবা ভাব মোৰ লুকাব মনত,
মাতষাৰি হেৰাব মুখৰ;
নেথাকিব একো ভেদ আপোন-পৰৰ
স্নেহভাব নৰ’ব মনৰ।
কিন্তু মোৰ দেহ হ’লে সদায় থাকিব,
আন পিনে ক’লকো নেযায়;
হ’ব পাৰে ৰূপান্তৰ চকুৰে নেদেখা;
তথাপিও ক’তো নেহেৰায়।
শ্ৰীদুৰ্গেশ্বৰ শৰ্ম্মা
অজৰ = (ন—জৄ + অচ্) জঠৰ নোহোৱা, বুঢ়া নোহোৱা।
ৰূপান্তৰ—অন্যৰূপ।
১। মৰণৰ সম্পৰ্কে কবিৰ মনোভাব চমুকৈ বৰ্ণোৱাঁ।
২। ব্যাখ্যা কৰাঁ:— কিন্তু মোৰ দেহ হলে••• নেহেৰায়।
