পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৫৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
মৰণ


টীকা।

 পল্লব—পাত। লাৱণ্য—(লৱণ =সুন্দৰ+ষ্ণ) সৌন্দৰ্য্য।
 অভ্ৰভেদী—( অভ্ৰ—ভিদ্‌+ণিন্‌ ) আকাশ ভেদি যোৱা, বৰ ওখ।
 সুষমা—শ্ৰেষ্ঠ সৌন্দৰ্য্য।
 তুলি—লেখনী। নিমাও মাও—নীৰব; নিৰ্জন।
 খদ্যোৎ—জোনাকী পৰুৱা।

প্ৰশ্ন।

 ১|গছৰ পাত কবিতাটোৰ তাৎপৰ্য্য মানব জীবনৰ লগত ৰিজাই লিখাঁ।

মৰণ।

মৰিলে নাযাওঁ আমি সংসাৰৰ পৰা;
 থাকোঁ আমি ইয়াতে লুকাই;
আজি কোৱা কথাষাৰি বায়ুৰ লগত
 ধ্বনি তুলি থাকিব সদায়।

মই জোৰা ঠাইখিনি বায়ু সাগৰত
 মৰিলেও পূৰণ থাকিব;
যিহকে কৰক মোক ৰূপান্তৰ কৰি,
 একোকে কৰিব নোৱাৰিব।

১০