এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
মৰণ
টীকা।
পল্লব—পাত। লাৱণ্য—(লৱণ =সুন্দৰ+ষ্ণ) সৌন্দৰ্য্য।
অভ্ৰভেদী—( অভ্ৰ—ভিদ্+ণিন্ ) আকাশ ভেদি যোৱা, বৰ ওখ।
সুষমা—শ্ৰেষ্ঠ সৌন্দৰ্য্য।
তুলি—লেখনী। নিমাও মাও—নীৰব; নিৰ্জন।
খদ্যোৎ—জোনাকী পৰুৱা।
প্ৰশ্ন।
১|গছৰ পাত কবিতাটোৰ তাৎপৰ্য্য মানব জীবনৰ লগত ৰিজাই লিখাঁ।
⸻
মৰণ।
মৰিলে নাযাওঁ আমি সংসাৰৰ পৰা;
থাকোঁ আমি ইয়াতে লুকাই;
আজি কোৱা কথাষাৰি বায়ুৰ লগত
ধ্বনি তুলি থাকিব সদায়।
মই জোৰা ঠাইখিনি বায়ু সাগৰত
মৰিলেও পূৰণ থাকিব;
যিহকে কৰক মোক ৰূপান্তৰ কৰি,
একোকে কৰিব নোৱাৰিব।
১০
