এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৪
সাহিত্য-মুক্তাৱলী।
কঠিন বস্তুৰ ভাৰ নোৱাৰা সহিব,
হ’লা তুমি অতি আলসুৱা;
দুৰ্জ্জয় বায়ুৰ কোব লাগে যদি গাত
ভাগিছিগি চুৰমাৰ হোৱা।
বুঢ়া হ’লা, নাই সেই দেহৰ লাৱণ্য,
পকি সৰি পৰিলা মাটিত;
শ্যামল বনত আজি হালধীয়া সাজে
শুই আছা গছৰ গুৰিত।
ডাঙ্গৰ দীঘল হ’লা যাৰ আশ্ৰয়ত
সিও গছে নামাতে দুনাই;
পদানত পদাহত হ’লা সকলোৰে
যেয়ে দেখে সেয়ে লঠিয়ায়।
বিচিত্ৰ কালৰ গতি! লীলা অদভুত,
নুবুজিলোঁ বিধিৰ বিধান!
কালি যাক দেখিছিলোঁ নাচি বাগি ফুৰা
আজি তাৰ ধূলিত শয়ন।
জীৱনৰ অভিনয় পল পল কৰি
শেষ হ’ল কালৰ গৰ্ভত;
নশ্বৰ দেহাৰ একো বাকী নাথাকিল,
স্মৃতি মাত্ৰ ৰ’ল জগতত।
শ্ৰীৰঘুনাথ চৌধাৰী।
