পৃষ্ঠা:সাহিত্য-মুক্তাৱলী.djvu/১৩৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩০
সাহিত্যমুক্তাৱলী।


পূৰ্ব্বে যতমান   আছিল নৃপতি
  সাৰ্ব্বভৌম অধিকাৰী।
অনৰ্থ দেহক   এড়িয়া লোকৰ
  আছয় হিত আচৰি॥
এহি দেহ বৃক্ষে   লাগিয়া আছয়
  সুখ-দুঃখ দুই ফল।
দুইৰো কাৰণ   ঈশ্বৰে সে জানা
  বুঝে আৰ বলাবল॥
ইহাৰ সঙ্গত   পুত্ৰভাৰ্য্যা ধন
  শোকৰ হোৱে কাৰণ।
কালে সংহৰিলে   এড়াএড়ি হোৱে,
  আক ৰাখে কোন জন্॥
বলিষ্ঠ দপিষ্ট   ধনুৰ্দ্ধৰ বৰ
  কালৰ আগত নাই।
পুত্ৰভাৰ্য্যা সবে   মাৰিয়া নিয়য়,
  থাকে দান্ত নিকটাই॥
দম্ভ-অহঙ্কাৰ   মহতালি যত,
  সবেও জানা বিফল।
কালৰ আগত   সবে চূৰ হোৱে,
  যত কৰে কৌতূহল।

৺ৰাম সৰস্বতী।