[ ৮২ ]
গিৰ্জ্জাঘৰ সজা হয়। ১৮৫৭ চনত নৰিয়া পৰি অনেক মিশ্যনাৰি দেশলৈ উভতি গল, আরু তেতিয়া খ্ৰীষ্ট-গিৰ্জ্জাৰ প্ৰভাৱ কমে। কিছু দিনৰ পাচতে আকৌ আন আন মিশ্যনাৰি,প্ৰবলরূপে কাৰ্য্য চলাবলৈ ধৰিলে।
মিশ্যনাৰিবিলাকে ১৮৪৬ চনত অরুণোদয় নামেৰে এখনি ধৰ্ম্মকাকত উলিয়ায়, আরু তাক ১৮৮০ চনলৈকে চলাই থাকে। এই কাকতে ইমান নাম কৰিলে যে, আজি কালিও গাৱঁলীয়া মানুহে যেই সেই বাতৰি কাকতকে অরুন্দয় বোলে। অরুন্দয় অরুণোদয়ৰ অপভ্ৰংশ মাত। ১৮৭৬-৮০ চনলকৈ গৰ্ণি* চাহাব অরুণোদয়ৰ সম্পাদক আছিল। ব্ৰন্সন চাহাবে ১৮৬৬ চনত তেওঁৰ অসমীয়া অভিধানটি লিখি শেষ কৰে। বৰ দুৰ্ভাগ্য আৰু বেজাৰৰ কথা, এইটিয়েই আমাৰ প্ৰথম আরু শেষ অসমীয়া অভিধান হল। এই মহাত্মা-পুরুষ ১৮৮৩ চনত আমেৰিকা ৰাজ্যত স্বৰ্গী হয়।
কোৱা বাহুল্য মাথোন, মিশ্যনাৰিবিলাকেই প্ৰথমে আমাৰ দুখীয়া অসমীয়া ভাষাক জীৱন দিয়ে| পৰোপকাৰেই তেওঁবিলাকৰ মূলমন্ত্ৰ। তেওঁবিলাকে অসমীয়াৰ যি মহৎ উপকাৰ কৰিলে, তাৰ ধাৰ শুজিব নোৱাৰি। সকলে অসমীয়াই কৃতজ্ঞ হৈ তেওঁবিলাকক দেৱতা-স্বরূপে পূজা কৰোক। ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত অগুণকাৰীৰ সুগতি নাই।
——————————————————————————————————————————————————
* The Rev. A. K. Gurney.
——————
সম্পূৰ্ণ ।
