[ ৭৫ ]
পঠাই, তেওঁৰ পুতেক খেনখামক মতাই আনিলে, আরু পৃথিবীত ৰজা হবলৈ কলে। খেনখাম নিজে আহিবলৈ অমান্তি হল, কিন্তু তেওঁৰ পুতেক খুনলুং আরু খুনলাইক পঠিয়াবলৈ গাত ললে। ইন্দ্ৰেও তাতে মত দিলে। আরু তেওঁ কলে, “খুনলুং। তই বৰ, তয়ে ৰজা হবি; খুনলাই সরু, তোৰ লগত যুবৰাজ-স্বরূপে থাকিব। আরু এই চোমদেওক দিছোঁ, এওঁক নিতে পূজা কৰিব, আরু বছেৰেকত মাঘত এবাৰ আরু চতৰ সংক্ৰান্তিত এবাৰ, শুকুলা কাপোৰ পিন্ধি বিধিমতে উলিয়াই গাখীৰ, গন্ধদ্ৰব্য আৰু গাঠিয়নেৰে ধুৱাই পূজা দি চাবি। তেতিয়া আঁঠ লাখ দেৱতা নামিব, আরু ময়ো ইয়াৰ পৰা চাম। দেৱতাক ধুওৱা পানী সকলোৰে গাত চেটিয়াবি আরু খাবি। এই দেৱতাক সততে নুছুবি আরু নেচাবি। আৰু আন কাকো ছুবচাব নিদিবি; আনে ছুলে চালে দেশত বিভ্ৰাট আৰু মাৰিমৰক হব। আরু আদ্যাশক্তিত * খুজি এই হেংদানখনি দিছোঁ, ইয়াকে তই আওজা খুটাতে বান্ধি থবি; যি লোকে তোৰ বিদ্ৰোহাচৰণ কৰে, তাক সেৱা কৰাবি, যদি তাৰ ফাললৈ হেংদান ঘূৰি আপুনি মুখ কৰে, অৰ্থাৎ তাৰ ফাললৈ যদি ধাৰ-ভাগ হয়, তেতিয়া হে তাক কাটিবি; এয়ে নহলে নেকাটিবি, আৰু যি যি আবৰী, তালৈ এই হেংদান টোঁৱাই দিবি; ভয় পাই বৰিব৷ আরু ইন্দ্ৰে বৰ সরু দুটা ঢাক দি কলে, “শত্ৰু বাঢ়িলে, পূজা দি এই ঢাক কোবাই, মোলৈ জাননী দিবি, তেহে ৰাজশক্তি হব। আরু তেওঁ কাইচেংমুং নামেৰে দুজুৰি কুকুৰা দি কলে, "ইয়াৰ
* খানখামফাফা।
