এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৪২ ]
স্বৰ্গত নেথাকে উচ্চ অভিলাষ,
লোভৰ নহয় নৰকত বাস;
পৃথিবীৰ ভাব পাৰ্থিব ইবোৰ,
জনম-ভূমিতে মৃত্যু সকলোৰ—
প্ৰেমৰ ভগন নাই কোনো কালে;
শুদ্ধ শিখা তাৰ জ্বলে অবিৰাম—
স্বৰ্গ গম্য স্থান, স্বৰ্গত জনম।
পৃথিবী-অতিথি সি কত যন্ত্ৰণা,
সহে অত্যাচাৰ, আৰু প্ৰবঞ্চনা;
ইয়াত সি হয় শুচি পৰীক্ষাত।
পূৰ্ণ শান্তি লভে তেতিয়া স্বৰ্গত।
যতনেৰে খাটি ইয়াত সি বয়,
প্ৰেমৰ আঘোণ কিন্তু তাত হয়।
যেতিয়া মাতৃৱে উচ্চ উদ্যানত,
দেখে গৈ পুত্ৰক হেৰুৱা বাল্যত,—
ভয, কষ্ট, আক লোতক, বেজাৰ,
উজাগৰ ৰাতি, দিন যন্ত্ৰণাৰ,
নেপাব যে সলনিত ইসৱৰ,
আহা! অতিৰিক্ত শোধ আনন্দৰ
—————
