এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৯৪
সাধনী।
কোন সতে কোন সাহে কৰেহি প্ৰস্তাৱ,
বোধশক্তি বাজ কৰি নিলাজৰ মুখে,
সতী সমৰ্পণ কথা? কিন্তু, সাধ্য কাৰ
স্পৰ্শ কৰে ছাঁয়া এই সাধ্বী-শৰীৰৰ
থাকেমানে দেহে প্ৰাণ?
(মৌন)
নিদিওঁ কাচিতো
এৰি 'কুবেৰ-সম্পত্তি’, নিদিওঁ বুলিলে
যাক স্বৰ্গী প্ৰাণেশ্বৰে। ৰাখিছোঁ যতনে
তাক, সতীত্ব-ৰতন সতে, ৰাখিম প্ৰাণাস্তে!
সাহে যদি দুৰাচাৰে পশু-প্ৰকৃতিৰে
বলেৰে নিবৰ হেতু, সতীত্ব বলেৰে
তাক ৰাখিম উদ্ধাৰি, কাৰ প্ৰাণপণ।
(মৌন)
চাপে অন্ত!
চাপিছে সি পুণ্য শোভা ধৰি। আঁতৰিছে
দেহ-মন লাহে-লাহে-লাহে, সংসাৰৰ
মায়া-মোহ আশা-শক্তি ক্ৰমাৎ এৰাই।।
কৰিছে সি গতি এবে অনন্তৰ দিশে
ধীৰে ধীৰে ধীৰে। ধন্য প্ৰভু, ৰূদ্ৰ তুমি,
অপাৰ কৰুণা তৱ, হৰিলাঁ আগেয়ে
মায়াৰ কাৰণ যত ভৱ-সংসাৰৰ,
মুকুতিৰ গতি মোৰ পোনাবৰ গুণে।
