বিবাহ প্রার্থী
ভাবিছোঁ। এইখিনি দিন একেলগে থাকিলে তুমিও মোক বাহিৰে ভিতৰে চিনিব পাৰিবা, ময়ো তোমাক চিনিব পাৰিম।
প্ৰভা—সেই বিষয়ে আপত্তি কেইবাটাও আছে। প্ৰথমতে যদিও মই আপোনালৈ চিঠি লিখিছিলোঁ তথাপি বিয়াৰ বিষয়ে বিশেষ ভাবি- চিন্তি স্থিৰ কৰা নাছিলোঁ। তাৰ পিচত মোৰ চিঠিৰ উত্তৰ পালে ভাবি-চিন্তি এটা ঠিক কৰিম বুলি ভাবিছিলোঁ, কিন্তু কাৰ্য্যত যেনে হ’ল মই তেনে কৰিবলৈ সময় নাপালোঁ।
ৰমণী—মই দেখোন কৈছোঁৱেই আগেয়ে সময় পোৱা হলেও একো লাভ নহলহেঁতেন। এতিয়া দেখি-শুনি স্থিৰ কৰিবলৈ সুবিধাহে হ'ব।
প্ৰভা—মই আমাৰ বিবাহ স্থিৰ কৰাৰ কথা কোৱা নাই। মোৰ বিয়া কাৰবাৰ লগত হ'ব নে নহয় তাকেই স্থিৰ কৰা নাই।
ৰমণী—তুমি যদি কুমাৰী হৈয়েই থাকিব খোজা তেনেহলে মোলৈ চিঠি লিখাৰ প্ৰয়োজন আছিল কি?
প্ৰভা—মই তেনেকৈ একো ঠিক কৰা নাই, কিন্তু সি এতিয়াও চিন্তাৰ বিষয় হৈ আছে।
ৰমণী—তাৰ সিদ্ধান্তৰ নিমিত্তে কেইদিন লাগিব?
প্ৰভা—অন্ততঃ দুমাহ।
প্ৰভাই দুমাহ সময় লোৱাৰ মানে এয়ে যে তাৰ ভিতৰতে স্কুল- সম্বন্ধীয় আলোচনাৰ শেষ হ’ব। যদি সেই আলোচনাৰ পিচতে তেওঁ অকলৈ থকা নিৰাপদ যেন দেখে, তেন্তে বিবাহত মত নিদিয়ে। যদিহে তেনে সুবিধাজনক সিদ্ধান্ত নহয়, তেনেহলে মনৰ ঘোৰ অশান্তি আৰু প্ৰাণৰ যন্ত্ৰণা লৈ বিবাহ অগ্নিত জাপ দিবলৈ সাজু হ’ব।
ৰমণীমোহনে ক'লে,—“বৰ দীঘল সময়; মই বোধকৰোঁ সিমান দিন অপেক্ষা কৰিব নোৱাৰিম।”
প্ৰভা—তেনেহলে মই তাৰ আগেয়ে একো ক’ব নোৱাৰোঁ।
-১৭৭-
