গোপন পৰামৰ্শ
এই বিষয়ে বিচাৰ হ'লে তেওঁৰ লগুৱাৰ হতুৱাই যেনেকৈ লাগে তেনেকৈ সাক্ষী দিয়াবলৈ গাত লৈছে।
সৰ্ব্বা-তেনেহলে ভাল কথাই। আৰু এটা কথা,লক্ষ্মীকান্তক হাতত লব নোৱাৰি নে? তাক যদি কোৱা যায় যে সি আমাৰ শিকনিমতে কাম কৰিলে তাৰ বিৰুদ্ধে ওলোৱা কথা এৰি দিয়া যাব, আৰু শিক্ষয়িত্ৰীৰে সৈতে চেক্ৰেটাৰীৰ দোষ সাব্যস্ত হলে তাৰ ভনীয়েককে কামটো দিয়া যাব, তেতিয়া নিশ্চয় সি আমাৰ কথা শুনিব।
কমল—ঠিক ধৰিছা, তাৰ পৰা বহুতো কাম হ'ব পাৰে। এতিয়া আমি সিহঁতৰ হতুৱাই কিছুমান কথা সিহঁতে নিজ চকুৰে দেখা বুলি দীনবন্ধুৰ আগত কোৱাব লাগিব।
কৃষ্ণ—মই ভাবিছোঁ আৰু এটা কাম কৰিব লাগিব। এই সকলোবোৰ বৰ্ণাই এখন বেনামী চিঠি বৰ চাহাবলৈ পঠিওৱা উচিত। যিমান উপায় আটাইবোৰতে হাত দিলেহে এটা নহয় এটাই কাম কৰিব। উদ্ভিদতত্ত্ব মতেও বহুবিধ খেতি কৰিলে এবিধ নহয় এবিধ ভাল হবই। একেবিধ খেতি কৰিলে হল যদি হ’ল,নহল যদি তেনেয়েই গ'ল।
সৰ্ব্বা—হয়, ময়ো এই কথা সমৰ্থন কৰোঁ। ৰাজখোৱাই এখন চিঠি ভালকৈ লিখি আনিব; মোৰ “টাইপ ৰাইটাৰ” আছে, তাতে “টাইপ” কৰি পঠাব লাগে।
কমল—বাৰু তেন্তে মই কালিলৈ সেইখন লিখি লৈ আহিম; লগতে সাক্ষীকেইটাৰ হতুৱাই কি কোৱালে ভাল হ’ব তাকো ভাবি-চিন্তি আহিম; তোমালোকেও সেই বিষয়ে ভালকৈ ভাবিবা।
ইয়াৰ পিচত কমলচন্দ্ৰ আৰু কৃষ্ণকুমাৰ ঘৰঘৰি গ'ল।
সৰ্ব্বানন্দও ভিতৰ সোমাল।
⸻
-১১৯-
