এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰভাৰ শিক্ষয়িত্ৰী-জীৱন
কৃপা কৰি প্ৰভু, জ্ঞান-জ্যোতি ঢালি,
মোহ-অমানিশা গুচোৱাঁ সমূলি,
তুমি কৃপাময়, কৰাঁ জ্যোতিৰ্ম্ময়,
জগৎ তোমাৰে ৰচনা।
গীত শেষ হ’লত মহেশে ক’লে — “বেচ সুন্দৰ হৈছে। আপোনাৰ সুৰ বাদ্যৰ লগত সুন্দৰকৈ খাপ খাইছে। কিন্তু গানটোৰ ভাব ভাল নহয়, ই সংসাৰী মানুহৰ উপযোগী নহয়, সন্ন্যাসীৰ হে উপযুক্ত। বাৰু এতিয়া থাকক, মই আপোনাক কেইটামান অতি সুন্দৰ গান গাব আৰু বজাবলৈ শিকাম।”
মহেশে তেতিয়া সেই দিনাৰ নিমিত্তে বিদায় ল’লে; কিন্তু সেই দিনাৰ পৰা দিনৌ আহিবলৈ ধৰিলে।
এওঁলোকৰ বাহিৰেও মাজে মাজে বহুতো মতা আৰু তিৰুতা মানুহ প্ৰভাৰ ঘৰলৈ আহি গৈ আছিল। মুঠতে নগৰৰ এচুকত থকা এই প্ৰায় নিৰ্জ্জন ঠাই ডোখৰ প্ৰভাৱতী অহাৰ অলপ দিনৰ পিচতে ভয়ানক জনপূৰ্ণ হৈ উঠিল।
⸻
— ৯৫ —
