এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৩
সাত্বত তন্ত্ৰ।
যতেক পশুৰ লোম ততেক বৎসৰ।
অৱশ্যে নৰকে পচিবেক দুৰাচাৰ॥ ৩০৩॥
যিবা কিছু শুনি আছোঁ বেদৰ বচন।
যজ্ঞত পশু বধে নাহিক দোষণ॥
সিয়ো বাক্য ৰাগী পুৰুষক লাগি কয়।
নিবৃত্তি সে তাৎপৰ্য্য বেদৰ নিৰ্ণয়॥ ৩০৪॥
যিটে৷ দুষ্টে পশু মাৰি পূজে দেৱগণ।
সিয়ো যে স্বৰ্গক যাইবে নৰ্কে যাইবে কোন॥
মাংসৰ নিৰ্ণয় আবে কহিলোঁ সাম্প্ৰত।
মই যাক খাওঁ মোক খাইবেক পাচত॥ ৩০৫॥
পৰম নৈষ্ঠিক যিটো বিষ্ণুভক্ত হয়।
পশু মাৰি যদি অন্য দেৱক পূজয়॥
নষ্ট ভ্ৰষ্ট হোৱে সিটো কহিলোঁ নিশ্চিত।
অপৰ্য্যন্ত দুখ ভুঞ্জি ফুৰে নিত নিত॥ ৩০৬॥
মনুষ্য শৰীৰ পায়া হৰি নভজয়।
স্থাৱৰ সকলে তাক শোকক কৰয়॥
মই ব্ৰহ্মা ইন্দ্ৰ মুনি আনো যত যত।
ৰাত্ৰি দিনে ভজেঁ৷ মাত্ৰ যাৰ চৰণত॥ ৩০৭॥
হেনয় কৃষ্ণতোধিক আছে কোন দেৱ।
কোননে৷ অধম নৰে নকৰিব সেৱ॥
যাৰ প্ৰসাদক বাঞ্ছে লোকপাল চয়।
হেন লক্ষ্মী যাৰ পদে সতত সেৱয়॥ ৩০৮॥
