শিৱ নিগদতি শুনা ব্ৰহ্মাৰ তনয়।
অৱতাৰি পুৰুষৰ শুনিয়ো নিৰ্ণয়॥ ১০৮॥
একেমাত্ৰ তত্ত্ব অৱতাৰি সনাতন।
কৃষ্ণ ব্ৰহ্ম পুৰুষ নামেসে কৰে ভিন্ন॥
যেন সূৰ্য্য প্ৰকাশ মণ্ডল ভিন্ন নয়।
কৃষ্ণ ব্ৰহ্ম পুৰুষতো জানা সেহি নয়॥ ১০৯॥
এতেকে সাত্বত তন্ত্ৰে নিষ্ঠ৷ ভক্ত জনে।
বৈকুণ্ঠৰ পতি কৃষ্ণ মানে সদা মনে॥
বেদান্তি সকলে জ্ঞান নিষ্ঠা যাৰা হয়।
জ্ঞান শাস্ত্ৰ অনুসাৰে ব্ৰহ্ম বুলি কয়॥ ১১০॥
নাহি পাণি পাদ চক্ষু নাসিকা শ্ৰৱণ।
বাক্য মন অগোচৰ সমস্ত কাৰণ॥
কৰ্ম্মনিষ্ঠ হিৰণ্যগৰ্ভীয়ে বোলে হেন।
বেদশাস্ত্ৰ মতে এক প্ৰভু নাৰায়ণ॥ ১১১॥
সহস্ৰ মস্তক আত্মা অনন্ত শকতি।
সংহাৰ তাৰণ স্ৰষ্টাদিৰ অধিপতি॥
এতেকেসে কৃষ্ণ ব্ৰহ্ম পুৰুষ নিৰ্ণয়।
বাস্তৱত ভেদ তাৰা সবো নকহয়॥ ১১২॥
যেন দুগ্ধ নানা মতে লৱে ইন্দ্ৰিগণে।
নানা শাস্ত্ৰ মতে কৃষ্ণ প্ৰকাশে তেমনে॥
সৰ্ব্বমতে কৃষ্ণ হোন্ত পুৰুষ উত্তম।
লীলাৰূপে নৰ ভৈলা দুৰ্জ্জনৰ যম॥ ১১৩॥
