এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সমাজ-কথা
হল —কাজিয়া খৰিয়াল গুচিল। গোপাল গাৱঁত থাকিবৰ আজি আঠ
বছৰ হল—প্ৰথম তিনি বছৰ কেৱল তেওঁ নিজ গাৱঁতে খাটে;
বাকী কেই বছৰত তেওঁৰ কৰ্ম্মক্ষেত্ৰ ক্ৰমাৎ বাঢ়ি গৈ চাৰিওফালৰ সাতখন গাওঁ
সামৰে। প্ৰতি বছৰ বহাগ দোমাহীৰ পাছদিনা (বৰ দোমাহীৰ দিনা)
একোখন গাৱঁত একোটাকৈ পুখুৰী খন্দায়; তাত তেওঁৰ একো খৰচ
হোৱা নাছিল—কেৱল গাৱঁৰ মানুহৰ লগত তেওঁ কোৰেৰ মাটি কাটিছিল,
মাটি পাচিত ভৰাই পাৰত পেলাইছিল; গোলাপীয়ে দিছিল লোক-
বিলাকক তামোল কাটি, জলপান বাটি আৰু হাঁহিথকা মুখৰ সাদৰৰ
মাত। মানুহবিলাক গোপাল আৰু গোলাপীৰ ৰূপ-গুণত মোহ গৈছিল—
তেওঁলোকে যাকে যি আদেশ কৰে মন্ত্ৰমুগ্ধ হোৱাৰদৰে সেয়ে তাকে পালন কৰিছিল।
৫০
