এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
সন্তসাৰ
দুখ দূৰ গৈল, মনপূৰ ভৈল,
গুৰু সেৱা বলবান॥১৯২॥
সকল শাস্ত্ৰত, কৃষ্ণক দেখিবা,
বিভাগিয়া কতুহল।
পুৰাণ ভাৰত আদি শাস্ত্ৰ যত,
কৃষ্ণেহে সবাৰো মুক্ত॥১৯৩॥
আঠাৰ হাজাৰ শ্লোক তুলি লন্ত,
পুৰাণ ছাই বিছাৰি।
হৰিৰ চৰিত্ৰ, উদ্ধাৰি আনিল,
তিনিবাৰ চাহি বীৰ॥
অষ্টাদশ পুৰা, নৰ-শ্লোক হয়,
ব্যাল্লিচ লক্ষ হাজাৰ।
তাহাত বিছাৰি, পালো দ্বৈপায়ন,
উপমাক নাহি জাৰ॥১৯৪॥
শুনা সৰ্ব্বজনে, কথাৰ আশ্ৰয়,
লৈওক মাত্ৰ বিছাৰি।
শাস্ত্ৰস্তব্ধ ব্ৰহ্ম, ইয়াৰ অৰ্থক,
কোনে বুজিবাক পাৰি॥১৯৫॥
পদ।
নাৰদক গুৰু মানি ব্যাস মহাজন।
পশিলা শৰণ জাক কৃষ্ণৰ চৰণ॥
