এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৬
সন্তসাৰ।
পূৰ্ব্বে ব্ৰহ্মা দেৱে, মন সুস্থ নাই,
বৰাহে কল্প এৰিল।
মহা সেৱা বলে, পদ্ম কল্পতৰু,
গুৰু নাৰায়ণে ভৈল॥১৮৭৷
মই দেখা ব্যাস গৃহীৰ তনয়,
আছিলো অল্পত জন।
চাৰিজন মহা, সাধুৰ কৃপাত,
নাহিকে আন সাধন॥১৮৮॥
ব্ৰহ্মাৰ মানস, গুণৰ স্বৰূপ,
কৰিলো তাহাক সেৱ।
সেৱাত সন্তোস্ত, হোৱা জানা ভক্তি,
দিলো মোক ব্ৰহ্মা দেৱ॥১৮৯॥
সেহি জ্ঞান ভক্তি, তোমাক দিবোহো,
সকল দেৱৰ পাত্ৰ।
সকল দেৱৰ, অধিকাৰী হৈব্য,
ঈশ্বৰৰ কৃপাহে মাত্ৰ॥১৯০॥
তাহান চৰিত্ৰ, শুনা লীলা যত,
সামৰিয়ো সৰ্ব্ব ভাবন।
এহি মাত্ৰ আনো, আছিল সামক্য,
পৰম ৰহস্য জ্ঞান॥১৯১॥
ঈশ্বৰে প্ৰকাশ কৰিল ব্যাসত,
নাৰদৰ সমিধান।
