এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সন্তসাৰ।
কৃষ্ণক একান্ত গুৰু ঈশ্বৰ বুলিয়া।
সি সব ভকতে তাঙ্ক আচয় ভজিয়া॥
সেহি ভকতক মিত্ৰ সুহৃদ মানিয়া৷
কৰিবেক অতি তাঙ্ক আনন্দিত হুৱা॥২৬॥
তাকেহে কেৱল ধৰ্ম্ম বুলিয়া নিশ্ছয়।
স্বধৰ্ম্মিক সতকাৰ কেবল বোলয়॥
মাধৱে বোলন্ত মোত কহিবে লাগয়।
নিকিৰ কীৰ্ত্তন শুনা নাৰদে কহয়॥২৭॥
লোক উপদেশ জানি যিখানি কৰয়।
বিৰাজ কীৰ্ত্তন বুলি মহন্তে কহয়॥
কৃষ্ণক হৃদয়ে ধৰি কৰিবে কীৰ্ত্তন।
নিকিৰ কীৰ্ত্তন বুলি কহে সাধুজন॥২৮॥
আৰু শুনা কহো এক দৃষ্টান্ত অপৰ।
এক সাধু আছে তান দ্ৰব্য বহুতৰ॥
তাম্ৰ কাংশ মাজাৰি লো পাহ আচয়।
কোনে মোক জোনো আন্ত পৰাৰ্থ থাপয়॥২৯॥
এহি বুলি সবে চিকি ৰূপাক কহিলা!
ৰূপক বিস্তৰ দেখি সুবৰ্ণ কৰিলা॥
সুবৰ্ণ বিস্তৰ দেখি ৰতন ভজিল।
তাহাক বিস্তৰ দেখি হীৰাক কৰিলা॥ ৩০॥
তেবে সাধু নিজ স্থানে কৰিলা গমন।
ধাতু জীৱ দেহ লোক এৰি অনুক্ষণ॥
