এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭০
স্বৰ্গীয় সত্যনাথ বৰাৰ
স্নেহে পীয়াৱন্ত স্তন পুত্ৰ মুখ চান্ত
মিলয় আনন্দ দেখি গজি আসে দন্ত।
কীৰ্ত্তন।
আজি বহু দিন মিতা, তুমি সৈতে নাই দেখা
ছিলা কৰবাত মনে মনে।
দেখিয়া তোমাৰ মুখ, মনে বৰ পালোঁ সুখ,
জুৰাল জীৱন এতক্ষণে॥
একে দিনে জনমিলোঁ, একেলগে বৰ হলোঁ
একেলগে কৰিছোঁ ধেমালি।
কেনে সুখে দুই জনে, ফুৰিছিলোঁ বনে বনে
মনত পৰেনে? সৰু কালি॥
ভক্তিৰস।
মই অনাথক দয়া, কৰহু পৰমানন্দ
দাস বুলি ধৰিয়া মনত,
থৈয়ো নিজ ভৃত্যৰ সঙ্গত।
অঙ্গুলী মুখত কৰোঁ, দান্তে তৃণ তুলি ধৰোঁ
কেশ ছিণ্ডি দিওঁ চৰণত॥
অপৰাধ বিনাশন তযু নাম নাৰায়ণ
জানি নামে পশিলোঁ শৰণে।
আন গতি নাহিকে মৰণে।
