এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৬
স্বৰ্গীয় সত্যনাথ বৰাৰ
ৰথত নাহিক বুলি উঠিলা।
দোভাইক ৰথতে দুনাই দেখিলা॥
পূৰ্ব্বৱতে বসি আছন্ত দুই।
দুনাই বুৰ দিলা বিস্ময় হুই॥
জলৰ মাজত দেখন্ত পাচে।
সহস্ৰেক ফণে অনন্ত আছে॥
* * * *
পৰম পুৰুষ আছন্ত বসি
প্ৰকাশে মুখ যেন পূৰ্ণ শশী।”
কীৰ্ত্তন।
হাস্যৰস।
ডাঙ্গৰ দীঘল ভুনি মৰা মূৰত ডাঙ্গৰ পাগ
বিয়ায় সভায় ডাঙ্গৰ চৰুত পায় ডাঙ্গৰ ভাগ।
ডাঙ্গৰ জাপিৰ তলত যায়, ডাঙ্গৰ পিৰাত বহে
ডাঙ্গৰ হোকাত ধঁপাত খায়, ডাঙ্গৰ ডাঙ্গৰ কাহে।
ডাঙ্গৰ খাহি ডাঙ্গৰ মাছ ডাঙ্গৰ ভেটি ভাৰ।
গোচৰ শোধাত জগৰ ভঙ্গাত সদাই লাগে তাৰ।
ডাঙ্গৰ ঘৈনীক চুলিত ধৰি মাৰে ডাঙ্গৰ চৰ।
ডাঙ্গৰ চাউলৰ ভাত দিয়ে তাঁতশালত ঘৰ।
বন্দীক মাৰে খুটাত বান্ধি ডাঙ্গৰ বাঢ়ণীৰে
খৰমৰ কোব লগুৱাৰ মূৰত দিনে ৰাতি পৰে।
