এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৪
স্বৰ্গীয় সত্যনাথ বৰাৰ
নৃপতিগণক মই জানি আছোঁ ভালে,
সিংহক কৰিবে কিবা শৃগালৰ পালে।
হেন লক্ষ ৰাজাক কটাক্ষ মোৰ নাই,
সাজু হুয়া আসি কাৰ উৰুৱাইবে চাই।
পলাইবে শৃগালগণ যেন লাঞ্জ মাৰি,
ৰঙ্গ দেখা খেদাইবোহোঁ লণ্ডাটিকা পাৰি।
ৰুক্মিণী হৰণ।
কৰুণ ৰস।
কান্দে আৰু নৰনাৰী, অন্তেস পুৰক চানি,
ক্ৰন্দনৰ উৰ্ম্মি উথলিল।
অনন্তৰে মহাদই, ক্ষণেক চেতন পাই
দীৰ্ঘৰাৱে অনেক কান্দিল।
পুত্ৰশোকে দহে গাৱ, হিয়ে হানে মুষ্টিঘাৱ,
হাঁ হাবিয়াসৰ পুতাই।
কৃষ্ণ জমাই যমদূত, হুয়া তোক নিলে পুত
মোক শোক সাগৰে পেলাই॥
জাতিগণে দিলে হাক, তোক দণ্ড কৰিবাক
নুশুনিলা কিনে স্বতন্তৰ।
ওলাই গৈলি নাচিবাগি, পুত্ৰ ই জন্মক লাগি
উলটিয়া নপশিলি ঘৰ॥
পাঞ্চোপুত্ৰ ভৈলোঁ সুখী আছিলাঁ সুবৰ্ণ কুক্ষি
সিও নাম খণ্ডাইলি কুমৰ।
