পৃষ্ঠা:সতীৰ তেজ.pdf/৬৬

বন্দৰ। —গদাক সাহায্য কৰা মানে ৰাজদ্ৰোহ আচৰণ কৰা। সি যে মহাপাপ! তদুপৰি সকলোৱে কব আত্মীয় বুলি হে মই গদাৰ পক্ষ অৱলম্বন কৰিছোঁ।
কটকী। —কোনেও নকয়। গদাকোঁৱৰক আপুনি পাটত বহুৱাব খোজা নাই, খুজিছে ডাঙ্গৰীয়া বিষয়াসকলে সমূহ অসমীয়া প্ৰজাই। ৰাজ্যৰ যেনে অৱস্থা, দৃঢ়ভাবে ৰাজদণ্ড ধৰিব পৰা এজন ৰজা নহলে আহোমৰ বুৰঞ্জী ইমানতেই শেষ হ’ব। তথাপিও যদি আপুনি প্ৰজাপক্ষ অৱলম্বন নকৰে, তেনেহলে নিশ্চয় নিশ্চয় পিচত অনুতাপ কৰিব লাগিব।
বন্দৰ। —বাৰু, এতিয়া তুমি যোৱা, বিশ্ৰাম লোৱাঁগৈ। মই ভাবি চাওঁ।
 (কটকী ওলাই যায়। বন্দৰে চিঠিখনকে ঘূৰাই ঘূৰাই পঢ়ে। )
বন্দৰ। —দুই নাৱত দুই ভৰি। কোন পথ লওঁ। মোৰ কৰ্ত্তব্য কি!
 (বাউলীৰ প্ৰবেশ। )
বাউলী। —কটকীয়ে কি বাতৰি দিলে?
বন্দৰ। —বাতৰি ভয়ানক! বৰগোঁহাইকে আদি কৰি ডাঙ্গৰীয়াসকল বিদ্ৰোহী হৈছে, স্বৰ্গদেৱক ভাঙ্গি গদাপাণিক পাটত বহুৱাবলৈ সঙ্কল্প কৰিছে। তেওঁলোকৰ লগত যোগ দিবলৈ মোকো আহবান কৰিছে। বাউলী। —এনে দিন যে আহিব তাক ভাবিবও নোৱাৰিছিলোঁ। ই পৰমেশ্বৰৰ কুপা। আপুনি এনেয়ে গদাৰ ফলীয়া হোৱা