এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৯২
সঙ্গীত-কোষ।
সমীৰে কথা নুশুনে,
খেলে মাথোঁ আপোন মনে,
ফুলৰ পাহি জোনৰ হাঁহি একো নেমানে;
এই নাচে কেনে কমল সনে
এৰি পুনু কেনিবা যায়॥
যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰা।
—
১৩১
ভৈৰবী—একতালা।
অসম ৰতন যত সুসন্তান
উঠা উঠা মাতৃ কৰে আবাহন।
খিয়লা খিয়লি পাহৰা সমূলি
জননীৰ হকে দিয়া প্ৰাণমন।
নতুন সাহেৰে হিয়া ডাঠ কৰা
স্বদেশ কাৰণে স্বাৰ্থ পৰিহৰা;
সুফল লভিবা বিঘিনি নাশিবা
হব তেবে হেৰা সুখ বৰিষণ।
