পৃষ্ঠা:সঙ্গীত-কোষ.djvu/২৮৮

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫২
সঙ্গীত-কোষ।

আছোঁ বেজাৰতে যাম বেজাৰেৰে
ৰচনা (ও) লগতে ধুকাব হে॥
নুবুজি মানুহে মানুহৰ দুখ,
এটি দুটি কৰি সকলোটি যায়,
পুৱঁতী নিশাৰ তৰাতিৰ দৰে
যাম মই আঁতৰি এফালে হে॥
    যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰা।


৮৮

মিশ্ৰ পাহাড়ী—ঢিমাতেতালা।


প্ৰমোদ কাননে, প্ৰফুল্লিত মনে
ফুল খেলা খেলো আজি মন সাধে।
পাওঁ যদি কাননত মনোমত নাগৰক
সপি দিম মন প্ৰাণ অবাধে।
 ফুৰোঁ ৰাতি দিনে বিজন বিপিনে,
 নেপালোঁ প্ৰেমিকক কোনো পিনে,
আজলী অবলা ভাবি জ্বলা-কলা
 বান্ধা আছো আজীবন প্ৰেম বান্ধে।