এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭৪
সঙ্গীত-কোষ।
বীৰত্বৰ পুৰাতন এই চানেকী
দেখি প্রাণ হৈছিল সদায় সুখী,
কিন্তু যুজৰ নাম শুনি হৃদি হয় কম্পমান।
নগণস্যাগ্রতো গচ্ছেৎ,
সদায় ঘৰত বহি দুগ্ধং পিৱেৎ!
স্মৰি এই মহাজন বাক্য—
গ্রহণে তৎপৰ আমি ভাঙ্গ আৰু পান।
ভয় নাই অসমীয়া, কিয় পাছ ফালে চোৱা
হওঁ আহাঁ সবে আগুৱান।
যদি কিবা দেখাহে বেকায়,
চলিযাবা খুব বেগাই
নিজৰ ভৰিৰ বীৰত্ব দেখুৱাই।
লৈ নিজ নিজ মূল্যবান প্রাণ।
এইৰূপে যদি আমি কৰোঁহে কাৰ্য্য,
বুলিব সকলে ইহঁত প্রকৃতে আৰ্য্য,
হব আমাৰ দেশ আমাৰ ৰাজ্য,
কেবল সাৰ খিনি মাত্র পৰে কৰিব গ্রহণ।
গােপালকৃষ্ণ দে।
