পৃষ্ঠা:সঙ্গীত-কোষ.djvu/১২৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৯
প্রণয়-সঙ্গীত।

উঠিছে আটুটে মুখ দাপােনতে
 মনৰ কথাটি গৈ,
ভাবৰ কল্লোলে কথা উটুৱালে
 নােৱাৰোঁ মাতিব হাঁয়;
 ভাবেৰে নধৰে বুকু
চোৱা কঁপা ওঠ, ৰঙ্গা পৰা মুখ,
 কথাৰে ওপচা চকু;
মােহন ৰতন মােহিলা হিয়া
 মন প্রাণ নিয়াঁ দিওঁ হে।
 চন্দ্ৰধৰ বৰুৱা।

১১

ভৈৰবী—আড়াঠেকা।

কলৈ গলা প্রাণনাথ লােৱাঁহি এবাৰ;
তুমি-ময় জীৱনৰ প্ৰেম উপহাৰ।
 বােৱালা প্ৰেমৰ সুঁতি,
 ফুৰিলোঁ ৰঙ্গেৰে উটি,
তুমি ৰাখিছিলা বান্ধি প্রাণ অভাগীৰ।