পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰী হৰিদেৱ চৰিত্ৰ.djvu/৬৭

চতুৰ্থেহধ্যায়। ভাৰক উবাচ কথিতং তৎ সমাসেন গুবোশ্চবিত্ৰ মুমং। বৈকুণ্ঠ গমনং যচ্চ কময়ামি তৰা গ্ৰতঃ॥ সপ্তবিংশান সমাসাদ্য বৎসৰ হৰিীশ্ববঃ। নিলৈ উক্তিমাগেশ্চ তাবিত লোক বিস্তৰাণ, কলৌস্থাতুং নযোগ্যোহম ধৰ্ম্ম হুলে তুবি। ইতি সংঞ্চিন্ত্য লোকে সঃ সাধূব মিতিঃ॥ সভাং কৃত্ব, গুৰুদেব মালাং চ স্থাপয় তদা। দুহিতুভুবনেশ্বৰ্য্যা ধৰ্মাৰ্থ শিৰসি স্বয়। অৰ্চ্চয়িত্ত্বা তদ। লোকান্ ভোগ চ যত্নত। যোগাসন কুশমাবিশ্য আত্মযেগং চ কাবহ। মুগ্ধ। স্ফেটিং তদাকৃত্বা দধপং চতুজং। পশ্যতাং সৰ্বলোকানাং বৈকুং গ. 1 হৰি। জ্যৈষ্ঠমাসে তিথৌ কুঙ্কং গ”ে? হ স্বয়ং। অভূন্নভঃ ক্ষিতিঞ্চৈব ব্যাপ্তং ও ১ নং কেচিচ্চ তুবুৰ্দিব্যৈ স্তব স্তন। বাদ্যাংশ্চ বাদয়ামাসুঃ কেচিতে নদি। দেবাশ কুসুমাসাঃ মুগ : ত'। গন্ধৰ্বাশ্চ জগুস্তত্ৰ নংটা গণঃ। ৰোৰতচ্চৰিত্ৰং বৈ বা স্থানেশ্বৰঃ ৰং। জ্ঞানংপ্ৰাপ্য তথা ভকিং নেভে ব্ৰহ্ম সনাতনং। যোপি কেপি চৰিত্ৰং তং ভক্তিপূৰ্ব্বং প্ৰয়। শৰি সতে পুণ্যমশমেধাদি কৰ্মদং।