পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধনত এটা সমস্যা হৈছে
৺শঙ্কৰদেৱ।

তাহানে তা পাচে কুসুম
ভৈলন্ত।
পৰম পতি মই, গুণে গুণৱন্ত। ১৩
ধনে ধাতে সবাতে অধিক ভৈলা চাড়।
শিৰোমণি ভূএ: ভৈলা সমস্তে ভূঞাৰ।
পৰম হৰি ভাৱে গান্ত সতত।
কিন্তু এক চিন্তা তান নুগুচে মনত। ১৪
উতপাত কৰে চিত মনত অসুখ।
হৰি হৰি মএ নেদেখিলোঁ। পুত্ৰমুখ।
ধনে ধাতে আঢ্যবন্ত ভূঞাৰ সম্পত্তি।
কিঞ্চিতেকো নাহি সুখ নাহিকে সন্ততি। ১৫
কেন মতে পুত্ৰ হোৱে মনে গুণিলন্ত।
অনেক সম্ভাৰে শিৱলিঙ্গ পৃজিলন্ত।
বিধি বেৱহাৰে পৃঙ্গা কৰি নিৰন্তৰ।
প্ৰণমিয়া কুসুমে মাগন্ত পুত্ৰৰৰ॥ ১৬
নমো নমো নাৰায়ণ নমো “লধাৰি।
নমো নমো মহাদেৱ নমো ত্ৰিপুৰাৰি।
নমো পাৰ্বতীৰ নাগ নমো পশুপতি।
দিয়ো পুত্ৰবৰ কৰে। সহস্ৰ প্ৰণতি। ১৭
আনো নানা? কৰিলা বিৰ।
নিয়োক? ভুল ত প॥