এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২
৺শঙ্কৰদেৱ।
আত অনন্তৰে শুনিয়োক কিছো
থানৰ যেন মহিমা।
চাৰিয়ো পাঞ্জৰে চাৰি সৰোবৰ
কহোঁ তাৰ কিছো সীমা॥
দক্ষিণে বড়দলৈ পূবত কানৈৰ
মাজত ঝুনঝুনীয়া।
উত্তৰে পশ্চিমে আছে তামৰঙ্গা
কোনে সীমা পাৱৈ কৈয়া॥৯১৪
শ্ৰৱণ সময়ত ভকত সকলে
নামিয়া স্নান কৰয়।
মহাপুৰুষৰ নাতিৰ চৰণে
উঠি আসি প্ৰণাম কয়॥
এহি মতে তৈত আনন্দে আছন্ত
লোকৰ কুশল চিন্তি।
সাগৰ প্ৰজন্তে যশস্যা গৈলেক
ফুতি শঙ্কৰৰ কীৰ্ত্তি॥ ৯১৫
দ্বিজত ভকত জানিবা বৎসল
নাহি অৰো তান্ত পৰে।
তাহৰ চৰণে শৰণ পশিয়া
পাপীয়ে সংসাৰ তৰে॥
