এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২২৪
৺শঙ্কৰদেৱ।
ভকতৰ হেন শুনিয়া বচন
কহিলন্ত সবে কথা।
তান্তে ধৰ্ম্ম থৈয়া আমি প্ৰাণ এড়োঁ
কহিলোঁ নিস্তে সৰ্ব্বথা॥৯০৬
চাউলত ভাৰষা কৰিয়া সবেও
কথাক পাচে কহিলা।
পন্থত ঝুণ্টতে, যাইবাক নপাৰি
ফিৰিয়া সবে আসিলা॥
এহি বাক্য শুনি বুলিলা বচন
জানিলোঁ সবাৰো কথা।
ধৰ্ম্মে সে আপুনি আবৰিবে যাই
কহিলোঁ মঞি সৰ্ব্বথা॥ ৯০৭
সেহি সময়ত বুঢ়া হৰিভক্ত
আসিলন্ত দুই জন।
ঠাকুৰে পৃথিবী এড়িবে খোজন্ত
দেখোঁহো গৈয়া চৰণ।
বৰে পুৱাতেই গোপাল আতাই
দুইজনে সুধিলা গৈ।
তোমৰা পৃথিবী এড়িবে খোজাহা
ধৰ্ম্ম কাহাত থাপি থৈ॥৯০৮
