পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/২২

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধনত এটা সমস্যা হৈছে
২২
৺শঙ্কৰদেৱ।

আতিশয় দেখি মহা ৰূপৰ প্ৰভাৱ।
পণ্ডিত ব্ৰাহ্মণে হোৱে অবনত গা॥ ৮৩
পৰম পণ্ডিত জানি মনত ডৰাই।
আশীৰ্বাদ কৰি চলে হাত চাপৰাই।
এহি মতে শঙ্কৰ আসন্ত হৰিষতে।
পূৰ্ব পথ এড়িয়া আসন্ত আন পথে॥ ৮৪
কতো দূৰ যান্তে পাচে পৰিল মনত।
কম্বল ধৰাই কৰে শঙ্কৰ আগত।
শুনা গিৰি আমি দুয়ো যি পথত যাঞে।
ভয়ঙ্কৰ যাও আছে তাহাকে ডৰাঞে। ৮৫
প্ৰচণ্ড উদ্দও মুৰ্ত্তি দেখি লাগে ভয়।
মহিষ সদৃশ বেগে খেদি আদ্ভুকয়।
ছিৰে উৰু জানু কটি শৃঙ্গৰ প্ৰহাৰে।
প্ৰাণ ৰাখি পলাই তেজ বহি যাই ধাৰে॥ ৮৬
তাক ভয়ে নৰে আৰ ইপথে নাই।
আমি কেন মতে যাইবে। তাহাঙ্ক এড়াই।
তঙ্ক ডৰে কাম্পে মোৰ সব কলেৱৰ।
হেন শুনি হাসি পাচে মাতিলা শঙ্কৰ॥৮৭
নকৰিবি ভয় ৰক্ষা কৰি
কেন মত ষাণ্ড গোট ,

মোক।