এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০০
৺শঙ্কৰদেৱ।
ঢলোঁ পড়োঁ কৰে কাৰো থিৰ নযায় পাৱ।
যেন বায়ু অধিক বেথিত কৰে গাৱ॥
অন্যো অন্যে বোলে সবে এক ঠাই হুই।
আগক লাগিয়া ভৰি আমাৰ নযাই॥ ৮২৫
দেৱ যে মানুষ আনি আছঞ লগত।
সি কাৰণে সুস্থ নাহি কাহাৰ মনত॥
কি বাবে যে বোয়থিত কৰিতে নুৱাৰোঁ॥
দেৱ যে মানুষ আমি নিবাক নপাৰোঁ॥ ৮২৬
এহি বুলি ফিৰাই দিলা হৰিষাৰ আগে।
দেৱ যে মানুষ আৰো আমাক নলাগে॥
দেৱ যে মানুষ দেখি আমিয়ো ডৰাই।
কাণ ফাটে শুনি আতি কিবাক বোবাই॥ ৮২৭
হৰিষাৰ আগে দিয়া ভোন্ট ফিৰি গৈলা।
দেখিয়া হৰিষা বৰ বিস্ময় লভিলা॥
মানুষক পাই ভোন্টে ৰঙ্গ কৰি নেই।
হেন ভোন্টে মানুষ ফিৰাই আনি দেই॥ ৮২৮,
সেহি দিন হন্তে হৰি ক্ৰোধ ভাৱ এড়ি।
পীৰিতি কৰিয়া ৰাখে ৰাজাজ্ঞাক কৰি॥
কৃষ্ণ গুণ গাই দুয়ো থাকিলন্ত তথা।
আত পৰে যেন ভৈল শুনা তাৰ কথা॥ ৮২৯
