পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/১৮০

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৭৮
৺শঙ্কৰদেৱ।

শুনি নাৰায়ণে বুলিলন্ত শঙ্কৰক।
পাই নপাই আছোঁ আৰ নুবুঝোঁ অৰ্থক॥
এত হন্তে ৰাম ৰাই আসনৰ উঠি।
নমস্কাৰ কৰি বাক্য বোলে মন তুষ্টি॥ ৭০৮
এক বাৰ ফিৰি আহিলো নাযাই বৃন্দাবনে।
ইবাৰ যাইবাক মঞি কৰিছোঁ যতনে॥
শঙ্কৰে বোলন্ত ৰাই যাহা বৃন্দাবনে।
আছন্ত কেৱ ৰই দেখিবা নয়নে॥৭০৯
গোকুল মথুৰা পুৰি গিৰি গোবৰ্দ্ধন।
যমুনা কদম্ব দেখিবাহা বৃন্দাবন॥
যিটো থান দৰশনে সন্তোষ মিলয়।
সাক্ষাতে আছন্ত ভগৱন্ত কৃপাময়॥ ৭১০
আছা বৃন্দাবন দাস পৰম বৈষ্ণৱ।
কৰিবা আলাপ হৰিকথা মহোৎসৱ॥
বাহুবল দেখিবাহা বাহুমূৰ্ত্তি তথা।
আনো সব মহন্তক দেখিবা সৰ্ববথা॥৭১১
আৰে বাৰ পশ্চিমক একেলগে গৈলোঁ॥
তুমি তীৰে ৰেলা আমি নগৰে ৰহিলোঁ।
মঞি বেলো আসা ৰাই ৰহোঁ নগৰত।
তুমি বোলা সুখে ৰাখে নদীৰ তীৰত॥ ৭১২